رابرت کوپر معاون کاترین اشتون مسوول هماهنگ سیاست خارجی اتحادیه اروپایی که دیدگاه‌های نژادپرستانه‌ای دارد و یکی از عوامل اصلی توطئه‌های ضدایرانی در اروپا به‌شمار می‌رود، برکنار خواهد شد.

به گزارش رجانیوز، در شرایطی که اشتون بدون سابقه دیپلماتیک مؤثر به‌عنوان مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا منصوب شد، عملاً اختیارات و نفوذ رابرت کوپر معاون مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در مقایسه با دوره سولانا به شکل قابل توجهی افزایش یافت.اشتون برخلاف سولانا سررشته ای از دیپلماسی و سیاست خارجی نداشت. این در حالی بود که در میان افرادی که پیش از او سمت کمیسر عالی سیاست خارجی اتحادیه اروپا را داشتند، افرادی مانند سولانا بودند که در سوابق آن‌ها ریاست ناتو نیز موجود بود. این در حالی است که پس از جست‌وجوهای فراوان در سوابق دیپلماتیک و غیر دیپلماتیک پیرزن شصت و اندی ساله انگلیسی، سمت‌هایی چون ریاست بر "شورای ملی خانواده‎های تک والدینی"! "رئیس سازمان اسناد ملی"، "مدیریت موسسه تجارت" و "معاون پارلمانی" دو وزارتخانه غیر مرتبط در انگلیس اشاره کرد. تنها سمت دیپلماتیک اشتون مسئول امور مالی کمیسیون خلع سلاح به مدت پنج سال بوده که به گفته منتقدانش با تخلافات ویژه مالی همراه بوده است.

اما علاوه بر بی‌تجربگی خانم اشتون، اشتراک ملیت او با کوپر نیز در افزایش نفوذ این معاون نژادپرست مؤثر بود، و شرایط را طوری رقم زد که که هنوز یک ماه بیشتر از انتصاب اشتون نگذشته بود که دیپلمات‌ها در بروکسل پایتخت اتحادیه اروپایی متفق‌القول بودند که عملاً کوپر همه‌کاره و مرد سایه سیاست خارجی اتحادیه اروپایی است و با همکاری جان ساورز رئیس سرویس جاسوسی انگلیس (MI6) این بخش را اداره می‌کند.

نقش کوپر در مذاکرات "ژنو3" و طراحی بیانیه‌ای خارج از چارچوب توافق و قرائت آن از سوی اشتون نیز قابل ملاحظه بود.

با این حال، آخرین اخبار رسیده از بروکسل حاکی است که اشتون به‌دلیل فراگیر شدن این ذهنیت که او در اتحادیه اروپایی نقش مؤثری ندارد و عملاً کوپر همه‌کاره است، به‌منظور ترمیم حیثیت خود قصد دارد کوپر را از معاونتش برکنار کند و یک آلمانی قرار است جایگزین او شود.

همچنین رفتارهای دور از نزاکت کوپر با دیپلمات‌های اروپایی و دیدگاه‌های نژادپرستانه او در مورد حرکت به سمت احیای هژمونی انگلیس و بازیابی بریتانیای کبیر نیز در این تصمیم‌گیری بی‌تأثیر نبوده است.

رجانیوز همزمان با روز اول مذاکرات "ژنو3" در گزارشی تحلیلی، بخش‌هایی از دیدگاه‌های نژادپرستانه کوپر را با تلخیص یکی از مقالات معروف وی در مورد دولت‌های پست‌مدرن تشریح کرد.

کوپر معتقد است: از افغانستان، سومالی و لیبی به عنوان دولت‌های عقب مانده نام می برد و برخی دیگر از کشورها را مدرن نامیده و در راه و پیرو دولت های پست مدرن (اتحادیه اروپا) معرفی می کند. وی می گوید نظام کهنه هنوز با ما است و باید برای آن فکری کرد تا بتواند در راهی که درست است، وارد شود. وی سیستم جدیدی را که در اروپا آغاز شده، نیازمند سیستم امنیتی جدید و ادبیات و لغاتی جدید می داند. وی در مورد ویژگی دولت‌های پست مدرن می گوید: «نقطه کلیدی آن، جهانی صادقانه است.» اما منظور وی از جهان صادقانه چیست؟ جملات بعدی وی مشخص می کند که صداقت را در چه چیزی می داند. وی به تشریح قرن نوزدم و سیستم امپریالیستی پرداخته و آن را خلق شده انگلستان می داند. وی سپس می گوید که "امپریالیسم مرد البته به آرامی و حداقل در مغرب زمین"، ملاک وی و اسلافش برای ارزش‌گذاری یک سیستم تنها در مدار توجه نژاد آنگلوساکسون (انگلیسی) در درجه اول و سایر غربی ها در درجه دوم قرار دارد. وی امیدوار است که کشورش بازهم بتواند نقش خود را باز یابد.

در این سیستم کوپر ساخته، منافع کشورها در نظام دولت های پست مدرن با دولت های مدرن تفاوت دارد. در این نظام، هیچ کشوری نمی تواند بر دیگران تسلط پیدا کند. وی باز هم نیروی دریایی انگلیس در گذشته را مثال می زند. این نظام بدون سلطه فائقه ولی با یک دولت قوی تر مشخص می کند که منظور وی در واقع همان سیستم هژمونی است که آمریکایی ها خود را در راس آن می دانند. ادبیات وی مانند کارشناسان روابط بین الملل آمریکایی است که برای سلاح های هسته ای، تنها قید جلوگیری از دستیابی دولت های بی ثبات به آنها را مهم می داند. واضح است که دولت بی ثبات از نظر آمریکا و انگلیس یک تعریف کاملا کیفی و با اجتهاد شخصی است. با این بهانه می توان پاکستان را ناآرام کرد و سپس یحث سلاح های هسته ای فاقد امنیت آن را پیش کشید و ناتو را به آرامی به آنجا وارد کرد.

رابرت کوپر و در شکل کلان آن، دار و دسته انگلیسی اشتون به دنبال محور قرار دادن اتحادیه اروپا در تصمیم گیری ها هستند، آن‌هم به شکلی که انگلیس در اتحادیه اروپایی محور شده نقش محوری را داشته باشد. این گفتاری قدیمی است که انگلیس منافع بلندمدت خود را با منافع کوتاه مدت آمریکایی ها در یک جهت هدایت می کند. تردیدها در مورد موضع رابرت کوپر و نقش مخرب وی در مذاکرات راهبردی جمهروی اسلامی ایران و 1+5 برای جلوگیری از نهایی شدن هرگونه نظمی به شکل کلان در سطح جهانی و منطقه ای تا زمانی که انگلیس بتواند جایگاهی را که به دنبال آن است کسب کند.